31 Mei+1 Juni 2011 : De Kop is eraf, Bye Bye Benelux.

Margriet heeft goed geslapen in de Jeugdherberg van Tournai en gaat Dinsdag 31 Mei 2011  in de ochtend op jacht naar een stempeltje in haar Pelgrimspas. Wat is dat vroeg Garrie zich terecht af.., welaan:

< De Pelgrimspas, ook wel genoemd het 'Credencial del Peregrino' (je zou kunnen spreken van de Geloofsbrieven van de pelgrim), is het document dat de status van het pelgrim-zijn bevestigt.. Op vertoon van uw pelgrimspas kunt u in Spanje gebruik maken van de Albergues del Peregrino, de zogenaamde refugio's, die zich op veel plaatsen langs de Camino bevinden. 

un Albergue del Peregrino en España

Als u zich daar aanmeldt voor een overnachting is het waarschijnlijk dat men naar dit document vraagt. U ontvangt hier doorgaans direct een 'sello' (stempel), maar soms moet u er om vragen. Voor deze stempels kunt u overigens ook op allerlei andere locaties langs de weg terecht. Ze zijn verkrijgbaar bij de pastoor van een parochie, een priester in een kathedraal, bij de portier van een klooster. Je kunt erom vragen in het gemeentehuis of het post- of VVV-kantoor van de plaats waar u doorheen komt. Zelfs lokale banken, restauranthouders en kroegbazen voorzien u graag van deze belangrijke stempels. Bij aankomst in Santiago is uw inmiddels rijk versierde pelgrimspas te beschouwen als het bewijs van uw reis naar deze stad. Om in aanmerking te komen voor een oorkonde, de zogenaamde 'Compostela',dient u zich te melden bij het Oficina de Acogido del Peregrino, rúa del Villar no.1, dicht bij de kathedraal, alwaar u uw credencial kunt overleggen aan de betreffende functionaris. >

Margriet probeert het bij de Sint Jacobs kerk , maar die staat in de steigers en er is geen pastoor te bekennen. Dan maar naar het ‘Office de Tourisme’.. en daar ja daar vergaart onze pelgrim haar eerste stempel, terwijl ze er al in Norg mee had kunnen beginnen.

Pelgrimstempel van de Ned. Hervormde kerk in Norg

Vervolgens fietst zij verder de zon tegemoet, steekt na ca 20 Kilometer de Belgisch-Franse grens over en verlaat dus onze brave Benelux. Echter zij is moe en realiseert zich dat niet het fietsen maar het af en op stappen en de weg vragen haar moe maakt. Zij stopt dan ook vijf kilometer verder in Rumegies en vindt onderdak in een gite op een boerderij, waar ze de middag heerlijk uitrust in de fraaie tuin. Later arriveren nog twee Nederlanders Ben en Ingrid, waarmee ze het heel gezellig heeft bij lekkere hapjes en wijn.  Voor het diner gaat ze naar het ‘Estaminet du Pont Vert’ een eetcafé, maar helaas op dinsdagavond wordt daar niet gekookt, Op Maandag, Woensdag en Donderdag avond trouwens ook niet , alleen maar Vrijdag tot en met Zondag. Maar wel 6 dagen per week “à Midi’, want de meeste Fransen eten tussen de middag warm en ’s-avonds een salade of een guiche. Hier lees je wat er hier in 2008 gebeurde: Café wordt Estaminet  

Openingspamflet van het Estaminet

Enfin Margriet grijpt er dus naast en legt zich te ruste om de volgende morgen Woensdag 1 Juni 2011 dit dorp van 1600 inwoners reeds om 8h45 uit te fietsen. Zij fietst naar Cambrai en heeft daar wat moeite met de route door de stad, maar vindt tenslotte de weg naar Les-Rues-Des-Vignes aan het kanaal naar Saint Quentin, vlakbij de beroemde ‘Abbaye des Vaucelles’.

in de Abbaye des Vaucelles

Dit is een heel oud dorpje van 700 inwoners, dat al onder de Romeinen bewoond was. In de 8^e eeuw heette het Vinchy en was in 717 het toneel van een 7 daagse veldslag tussen de Merovingers en de  Carolingers. Karel Martel won en daarmee wonnen de Carolingers de macht in het Frankenrijk. Margriet overnacht daar aan de ‘Rue Basse” bij Madame Martine Bretzer en die gaat voor haar en twee ander gasten een “Table d’Hôte’ koken, dus dat gaat wel goed vanavond.

Les-Rues-Des-Vignes au Canal Saint Quentin

Morgen 2 Juni wil Margriet een stempeltje halen bij het ‘Syndicat d'Initiative”, nmaar dat is gevestigd in die beroemde abdij en die is merkwaardigerwijze op Hemelvaartdag gesloten…?

Er is ook nog een archeologisch parkje in dit dorp waar Margriet de Gallo Romaanse behuizingen zou kunnen bewonderen,, maar dat zal er niet van komen want zij  wil verder naar Saint Quentin , daar begint de ‘Camino por Santiago’ voor alle Noord Europeanen.. Margriet zal dan circa 525 van de 2300 kilometer afgelegd hebben, die haar ‘camino’ telt.

Overigens is het aardig dat als U googlet met “Margriet fietst” u reeds naar dit blog verwezen wordt…!